Garnizon Gdańsk

Feldfebel

Pruscy rekruci dzielili sie na kantonistów(czyli takich którzy pochodzili z rejonów przypisancyh do rekrutacji regimentowi)oraz na auslanderów(czyli pochodzących z poza kantonu regimentu).
Na "dzień dobry" nie dostawali jednak takiego samego oporządzenia.
Rekrutowi -auslanderowi przysługiwało;

1 stary frak i kubrak
1 para starych spodni
1 para pończoch
1 para starych butów(grzybica zapewne królowała)
1 para kamaszy do na ćwiczenia
1 kapelusz
1 para niebieksich rekawiczek do służby codziennej
1 stary żabot
szczotka i pozostałe potrzebne drobiazgi

Rekrutowi kantoniście przysługiwało;

2 koszule
1 żabot
1 para "ermel"(nie wiem jak to tłumaczyć)
1 noszony mundur wraz z kapeluszem
1 para rękawiczek
1 para pończoch
1 para nowych butów

Jak widac nie warto było być ausladnerem,co ciekawe-nowi żołnierze nie dostawali nowych sortów ale stare.Nowe przysługiwały "starym" wojakom.

scharfschütze

Auslander to po prostu obcokrajowiec, czyli człowiek pochodzący z poza Prus.
Z kolei "aermel" to zarękawki.

Feldfebel

Harry

scharfschütze

Panowie nie róbcie z igły maszyny do szycia.
'Auslaender" to na pewno nie każdy zwerbowany, a tym bardziej Prusak z innego okręgu (kantonu). Do kantonu było się przypisanym od urodzenia i każdemu wiadomo było do jakiego pułku (jednostki) należy. Co do innych przypadków to synowie osiadłych obcokrajowców czy mieszkańcy wybranych miast (powiatów, księstw), którzy zaciągali się za żołd (a więc nie było w ich przypadku przymusu kantonowego) nazywani byli obcokrajowcami.

Feldfebel

Feldfebel

1 czerwca oraz 1 grudnia każdy żołnierz otrzymywał nowa halsbinde(opaske na szyje) oraz dwie tasiemki do włosów(Haarbander)-każda długości 4 łokci(produkowane w fabryce w P0czdamie w cenie 6 pfeningów za łokieć)

Podoficerowie otrzymywali raz na trzy lata skórzane rękawiczki,zaś szeregowi raz na dwa lata wełniane.A raz w roku wszystkim przyslugiwała jedna para pończoch"odpowiedniej długości" Wink

Feldfebel

W galerii krótka historia umundurowania IR52,zapraszam;
http://www.prusy1807.fora.pl/viewimage.php?i=46

Darek Grenadier 7pp

A ile armia matka dawała żołnierzom żołdu (szeregowemu, kapralowi, sierżantowi?). Podajecie czesto ile kosztują różne rzeczy ale nie za bardzo wiem, jaka była wartość pieniądza (wiecie może ile kosztował np. chleb?).
To trochę da pojęcie jak "cenny" był żołnierz i jego wyposażenie.

Feldfebel

Dobre pytanie Darku.W tej chwili moge Tobie powiedziec iz np w czasie przygotowań do oblężenia w Gdańsku za prace przy umacnianiu wałów płacono 6 groszy dziennie dodatku do żołdu.Ponoć była to sumka warta pomachania łopatą.31 marca 1807 gubernaor Gdańska wydał rozporządzenie by korzec(około 120.6 litra) pszenicy nie kosztował więcej niż 4-5 talarów,żyta-3.5 do 4 talarów.

Darek Grenadier 7pp

A jeden talar to?

scharfschütze

A jeden Reichsthaler to najczęściej 24 groszy, zaś szeregowy piechoty otrzymywał miesięcznie 2 rtl żołdu.

Darek Grenadier 7pp

Dziękuję za informacje - a z tym, że jeden talar był wartości 24 groszy to bym się nie wpadł.

Z tego wynika dość ciekawa sprawa, że np. koszt produkcji bermycy był równy ok. miesięcznego żołdu żołnierza, spodnie trochę mniej ale też. Sądzę, że reszta wyposażenia również nie była tania więc, pełne wyposażenie żołnierza mogło kosztować mniej więcej równowartość jego rocznego żołdu. A jak wyglądalo finansowanie - wszystko z kasy centralnej czy np. część kosztów ponosiły regiony wystawiające oddziały lub na których terenach oddziały stacjonowały?
Ciekawe jak te koszty kształtowały się w stosunku do kawalerii i artylerii.

Feldfebel

Moje małe wypociny w skali 1:72;
[link widoczny dla zalogowanych]

Feldfebel

"George 1806;
"W niemily,deszczowy dzień zatrzymywano powrót dużej części berlińskiego garnizonu,biedni żolnierze bez płaszczy, nie mieli nic suchego na sobie,dziwne bylo to ,iz do ochrony przed chlodem mieli na nogach tylko spodnie z cienkiego niebielonego drelichu,które dostali do ochrony przed zimowym chlodem.Plaszcze nie były wtedy wprowadozne w armii pruskiej,namioty miały zastępować ich funkcje..."

von Suckow, Fähnrich im Regiment Nr. 26, Winter 1806/07;
"Marsz w tym kraju gdzie mało dobrych szos,w ostrej zimie w miesiącu lutym,byl trudny-zolnierze nie posiadali stroju stosownego do ochorny przed taka pogodą.Wyobrażcie sobie mały kapelusz z sztucznym warkoczem,ktory przy byle wietrze zwiewany byl.Jakas opaska na szyje szerokosci dwóch palców z płótna czerwonego ,obciągniętego na tekturze.
Mundur,spodnie i kamasze wykonane z tak marnego materiału ,który teraz trudno by szukac u fabrykantów sukna.To wszyskto co bylo mozna zaoferować zolnierzowi do ochorny jego zdrowia przed chlodem.Z płaszczów u piechoty tylko u oficerów zobaczyc je bylo można.U inncyh prózno bylo ich wygladać.Każdemu człowiekowi dano pantalony z szarego lnu dla ochrony przed zimnem.Jedynie zawdzięczac mozna pomoc sympatii berlińczyków do stolecznego garnizonu .Więc mieli oni (berliński garnizon-przypis tlum.)środki zabezpieczone ze zbiórek berlińczyków.Co jednak nie za wiele dalo-kolo lasu Turynśkiego okazalo się ,że pantalony nie wystarczającą ochrona byly."